Miserere mei, Deus. A prayer of David in danger and distress.

 1 In finem, pro populo qui a sanctis longe factus est. David in tituli inscriptionem, cum tenuerunt eum Allophyli in Geth.  2 Miserere mei, Deus, quoniam conculcavit me homo; tota die impugnans, tribulavit me.  3 Conculcaverunt me inimici mei tota die; quoniam multi bellantes adversum me.  4 Ab altitudine diei timebo : ego vero in te sperabo.  5 In Deo laudabo sermones meos; in Deo speravi; non timebo quid faciat mihi caro.

 6 Tota die verba mea execrabantur; adversum me omnes cogitationes eorum in malum.  7 Inhabitabunt, et abscondent; ipsi calcaneum meum observabunt. Sicut sustinuerunt animam meam,  8 pro nihilo salvos facies illos; in ira populos confringes.  9 Deus, vitam meam annuntiavi tibi; posuisti lacrimas meas in conspectu tuo, sicut et in promissione tua;  10 tunc convertentur inimici mei retrorsum : in quacumque die invocavero te, ecce cognovi quoniam Deus meus es.

 11 In Deo laudabo verbum; in Domino laudabo sermonem. In Deo speravi : non timebo quid faciat mihi homo.  12 In me sunt, Deus, vota tua, quae reddam, laudationes tibi :  13 quoniam eripuisti animam meam de morte, et pedes meos de lapsu, ut placeam coram Deo in lumine viventium.