The Jews conspire against Christ. He is anointed by Mary. The treason of Judas. The last supper. The prayer in the garden. The apprehension of our Lord. His treatment in the house of Caiphas.

 1 Et factum est : cum consummasset Jesus sermones hos omnes, dixit discipulis suis :  2 Scitis quia post biduum Pascha fiet, et Filius hominis tradetur ut crucifigatur.  3 Tunc congregati sunt principes sacerdotum, et seniores populi, in atrium principis sacerdotum, qui dicebatur Caiphas :  4 et consilium fecerunt ut Jesum dolo tenerent, et occiderent.  5 Dicebant autem : Non in die festo, ne forte tumultus fieret in populo.

 6 Cum autem Jesus esset in Bethania in domo Simonis leprosi,  7 accessit ad eum mulier habens alabastrum unguenti pretiosi, et effudit super caput ipsius recumbentis.  8 Videntes autem discipuli, indignati sunt, dicentes : Ut quid perditio haec?  9 potuit enim istud venundari multo, et dari pauperibus.  10 Sciens autem Jesus, ait illis : Quid molesti estis huic mulieri? opus enim bonum operata est in me.

 11 Nam semper pauperes habetis vobiscum : me autem non semper habetis.  12 Mittens enim haec unguentum hoc in corpus meum, ad sepeliendum me fecit.  13 Amen dico vobis, ubicumque praedicatum fuerit hoc Evangelium in toto mundo, dicetur et quod haec fecit in memoriam ejus.  14 Tunc abiit unus de duodecim, qui dicebatur Judas Iscariotes, ad principes sacerdotum :  15 et ait illis : Quid vultis mihi dare, et ego vobis eum tradam? At illi constituerunt ei triginta argenteos.

 16 Et exinde quaerebat opportunitatem ut eum traderet.  17 Prima autem die azymorum accesserunt discipuli ad Jesum, dicentes : Ubi vis paremus tibi comedere Pascha?  18 At Jesus dixit : Ite in civitatem ad quemdam, et dicite ei : Magister dicit : Tempus meum prope est, apud te facio Pascha cum discipulis meis.  19 Et fecerunt discipuli sicut constituit illis Jesus, et paraverunt Pascha.  20 Vespere autem facto, discumbebat cum duodecim discipulis suis.

 21 Et edentibus illis, dixit : Amen dico vobis, quia unus vestrum me traditurus est.  22 Et contristati valde, coeperunt singuli dicere : Numquid ego sum Domine?  23 At ipse respondens, ait : Qui intingit mecum manum in paropside, hic me tradet.  24 Filius quidem hominis vadit, sicut scriptum est de illo : vae autem homini illi, per quem Filius hominis tradetur! bonum erat ei, si natus non fuisset homo ille.  25 Respondens autem Judas, qui tradidit eum, dixit : Numquid ego sum Rabbi? Ait illi : Tu dixisti.

 26 Coenantibus autem eis, accepit Jesus panem, et benedixit, ac fregit, deditque discipulis suis, et ait : Accipite, et comedite : hoc est corpus meum.  27 Et accipiens calicem, gratias egit : et dedit illis, dicens : Bibite ex hoc omnes.  28 Hic est enim sanguis meus novi testamenti, qui pro multis effundetur in remissionem peccatorum.  29 Dico autem vobis : non bibam amodo de hoc genimine vitis usque in diem illum, cum illud bibam vobiscum novum in regno Patris mei.  30 Et hymno dicto, exierunt in montem Oliveti.

 31 Tunc dicit illis Jesus : Omnes vos scandalum patiemini in me in ista nocte. Scriptum est enim : Percutiam pastorem, et dispergentur oves gregis.  32 Postquam autem resurrexero, praecedam vos in Galilaeam.  33 Respondens autem Petrus, ait illi : Et si omnes scandalizati fuerint in te, ego numquam scandalizabor.  34 Ait illi Jesus : Amen dico tibi, quia in hac nocte, antequam gallus cantet, ter me negabis.  35 Ait illi Petrus : Etiamsi oportuerit me mori tecum, non te negabo. Similiter et omnes discipuli dixerunt.

 36 Tunc venit Jesus cum illis in villam, quae dicitur Gethsemani, et dixit discipulis suis : Sedete hic donec vadam illuc, et orem.  37 Et assumpto Petro, et duobus filiis Zebedaei, coepit contristari et moestus esse.  38 Tunc ait illis : Tristis est anima mea usque ad mortem : sustinete hic, et vigilate mecum.  39 Et progressus pusillum, procidit in faciem suam, orans, et dicens : Pater mi, si possibile est, transeat a me calix iste : verumtamen non sicut ego volo, sed sicut tu.  40 Et venit ad discipulos suos, et invenit eos dormientes, et dicit Petro : Sic non potuistis una hora vigilare mecum?

 41 Vigilate, et orate ut non intretis in tentationem. Spiritus quidem promptus est, caro autem infirma.  42 Iterum secundo abiit, et oravit, dicens : Pater mi, si non potest hic calix transire nisi bibam illum, fiat voluntas tua.  43 Et venit iterum, et invenit eos dormientes : erant enim oculi eorum gravati.  44 Et relictis illis, iterum abiit, et oravit tertio, eumdem sermonem dicens.  45 Tunc venit ad discipulos suos, et dicit illis : Dormite jam, et requiescite : ecce appropinquavit hora, et Filius hominis tradetur in manus peccatorum.

 46 Surgite, eamus : ecce appropinquavit qui me tradet.  47 Adhuc eo loquente, ecce Judas unus de duodecim venit, et cum eo turba multa cum gladiis et fustibus, missi a principibus sacerdotum, et senioribus populi.  48 Qui autem tradidit eum, dedit illis signum, dicens : Quemcumque osculatus fuero, ipse est, tenete eum.  49 Et confestim accedens ad Jesum, dixit : Ave Rabbi. Et osculatus est eum.  50 Dixitque illi Jesus : Amice, ad quid venisti? Tunc accesserunt, et manus injecerunt in Jesum, et tenuerunt eum.

 51 Et ecce unus ex his qui erant cum Jesu, extendens manum, exemit gladium suum, et percutiens servum principis sacerdotum amputavit auriculam ejus.  52 Tunc ait illi Jesus : Converte gladium tuum in locum suum : omnes enim, qui acceperint gladium, gladio peribunt.  53 An putas, quia non possum rogare patrem meum, et exhibebit mihi modo plusquam duodecim legiones angelorum?  54 Quomodo ergo implebuntur Scripturae, quia sic oportet fieri?  55 In illa hora dixit Jesus turbis : Tamquam ad latronem existis cum gladiis et fustibus comprehendere me : quotidie apud vos sedebam docens in templo, et non me tenuistis.

 56 Hoc autem totum factum est, ut adimplerentur Scripturae prophetarum. Tunc discipuli omnes, relicto eo, fugerunt.  57 At illi tenentes Jesum, duxerunt ad Caipham principem sacerdotum, ubi scribae et seniores convenerant.  58 Petrus autem sequebatur eum a longe, usque in atrium principis sacerdotum. Et ingressus intro, sedebat cum ministris, ut videret finem.  59 Principes autem sacerdotum, et omne concilium, quaerebant falsum testimonium contra Jesum, ut eum morti traderent :  60 et non invenerunt, cum multi falsi testes accessissent. Novissime autem venerunt duo falsi testes,

 61 et dixerunt : Hic dixit : Possum destruere templum Dei, et post triduum reaedificare illud.  62 Et surgens princeps sacerdotum, ait illi : Nihil respondes ad ea, quae isti adversum te testificantur?  63 Jesus autem tacebat. Et princeps sacerdotum ait illi : Adjuro te per Deum vivum, ut dicas nobis si tu es Christus Filius Dei.  64 Dicit illi Jesus : Tu dixisti. Verumtamen dico vobis, amodo videbitis Filium hominis sedentem a dextris virtutis Dei, et venientem in nubibus caeli.  65 Tunc princeps sacerdotum scidit vestimenta sua, dicens : Blasphemavit : quid adhuc egemus testibus? ecce nunc audistis blasphemiam :

 66 quid vobis videtur? At illi respondentes dixerunt : Reus est mortis.  67 Tunc exspuerunt in faciem ejus, et colaphis eum ceciderunt, alii autem palmas in faciem ejus dederunt,  68 dicentes : Prophetiza nobis Christe, quis est qui te percussit?  69 Petrus vero sedebat foris in atrio : et accessit ad eum una ancilla, dicens : Et tu cum Jesu Galilaeo eras.  70 At ille negavit coram omnibus, dicens : Nescio quid dicis.

 71 Exeunte autem illo januam, vidit eum alia ancilla, et ait his qui erant ibi : Et hic erat cum Jesu Nazareno.  72 Et iterum negavit cum juramento : Quia non novi hominem.  73 Et post pusillum accesserunt qui stabant, et dixerunt Petro : Vere et tu ex illis es : nam et loquela tua manifestum te facit.  74 Tunc coepit detestari et jurare quia non novisset hominem. Et continuo gallus cantavit.  75 Et recordatus est Petrus verbi Jesu, quod dixerat : Priusquam gallus cantet, ter me negabis. Et egressus foras, flevit amare.