The judgment of mount Seir, for their hatred of Israel.

 1 Et factus est sermo Domini ad me, dicens :  2 Fili hominis, pone faciem tuam adversum montem Seir, et prophetabis de eo, et dices illi :  3 Haec dicit Dominus Deus : Ecce ego ad te, mons Seir : et extendam manum meam super te, et dabo te desolatum atque desertum.  4 Urbes tuas demoliar, et tu desertus eris : et scies quia ego Dominus.  5 Eo quod fueris inimicus sempiternus, et concluseris filios Israel in manus gladii in tempore afflictionis eorum, in tempore iniquitatis extremae :

 6 propterea vivo ego, dicit Dominus Deus, quoniam sanguini tradam te, et sanguis te persequetur : et cum sanguinem oderis, sanguis persequetur te.  7 Et dabo montem Seir desolatum atque desertum : et auferam de eo euntem et redeuntem.  8 Et implebo montes ejus occisorum suorum : in collibus tuis, et in vallibus tuis atque in torrentibus, interfecti gladio cadent.  9 In solitudines sempiternas tradam te, et civitates tuae non habitabuntur : et scietis quia ego Dominus Deus.  10 Eo quod dixeris : Duae gentes et duae terrae meae erunt, et haereditate possidebo eas, cum Dominus esset ibi :

 11 propterea vivo ego, dicit Dominus Deus, quia faciam juxta iram tuam, et secundum zelum tuum, quem fecisti odio habens eos : et notus efficiar per eos, cum te judicavero.  12 Et scies quia ego Dominus audivi universa opprobria tua, quae locutus es de montibus Israel, dicens : Deserti; nobis ad devorandum dati sunt.  13 Et insurrexistis super me ore vestro, et derogastis adversum me verba vestra : ego audivi.  14 Haec dicit Dominus Deus : Laetante universa terra, in solitudinem te redigam,  15 sicuti gavisus es super haereditatem domus Israel, eo quod fuerit dissipata, sic faciam tibi : dissipatus eris, mons Seir, et Idumaea omnis : et scient quia ego Dominus.