Christ teaches at Nazareth: he sends forth the twelve apostles: he feeds five thousand with five loaves; and walks upon the sea.

 1 Et egressus inde, abiit in patriam suam : et sequebantur eum discipuli sui :  2 et facto sabbato coepit in synagoga docere : et multi audientes admirabantur in doctrina ejus, dicentes : Unde huic haec omnia? et quae est sapientia, quae data est illi, et virtutes tales, quae per manus ejus efficiuntur?  3 Nonne hic est faber, filius Mariae, frater Jacobi, et Joseph, et Judae, et Simonis? nonne et sorores ejus hic nobiscum sunt? Et scandalizabantur in illo.  4 Et dicebat illis Jesus : Quia non est propheta sine honore nisi in patria sua, et in domo sua, et in cognatione sua.  5 Et non poterat ibi virtutem ullam facere, nisi paucos infirmos impositis manibus curavit :

 6 et mirabatur propter incredulitatem eorum, et circuibat castella in circuitu docens.  7 Et vocavit duodecim : et coepit eos mittere binos, et dabat illis potestatem spirituum immundorum.  8 Et praecepit eis ne quid tollerent in via, nisi virgam tantum : non peram, non panem, neque in zona aes,  9 sed calceatos sandaliis, et ne induerentur duabus tunicis.  10 Et dicebat eis : Quocumque introieritis in domum, illic manete donec exeatis inde :

 11 et quicumque non receperint vos, nec audierint vos, exeuntes inde, excutite pulverem de pedibus vestris in testimonium illis.  12 Et exeuntes praedicabant ut poenitentiam agerent :  13 et daemonia multa ejiciebant, et ungebant oleo multos aegros, et sanabant.  14 Et audivit rex Herodes ( manifestum enim factum est nomen ejus), et dicebat : Quia Joannes Baptista resurrexit a mortuis : et propterea virtutes operantur in illo.  15 Alii autem dicebant : Quia Elias est; alii vero dicebant : Quia propheta est, quasi unus ex prophetis.

 16 Quo audito Herodes ait : Quem ego decollavi Joannem, hic a mortuis resurrexit.  17 Ipse enim Herodes misit, ac tenuit Joannem, et vinxit eum in carcere propter Herodiadem uxorem Philippi fratris sui, quia duxerat eam.  18 Dicebat enim Joannes Herodi : Non licet tibi habere uxorem fratris tui.  19 Herodias autem insidiabatur illi : et volebat occidere eum, nec poterat.  20 Herodes enim metuebat Joannem, sciens eum virum justum et sanctum : et custodiebat eum, et audito eo multa faciebat, et libenter eum audiebat.

 21 Et cum dies opportunus accidisset, Herodes natalis sui coenam fecit principibus, et tribunis, et primis Galilaeae :  22 cumque introisset filia ipsius Herodiadis, et saltasset, et placuisset Herodi, simulque recumbentibus, rex ait puellae : Pete a me quod vis, et dabo tibi :  23 et juravit illi : Quia quidquid petieris dabo tibi, licet dimidium regni mei.  24 Quae cum exisset, dixit matri suae : Quid petam? At illa dixit : Caput Joannis Baptistae.  25 Cumque introisset statim cum festinatione ad regem, petivit dicens : Volo ut protinus des mihi in disco caput Joannis Baptistae.

 26 Et contristatus est rex : propter jusjurandum, et propter simul discumbentes, noluit eam contristare :  27 sed misso speculatore praecepit afferri caput ejus in disco. Et decollavit eum in carcere,  28 et attulit caput ejus in disco : et dedit illud puellae, et puella dedit matri suae.  29 Quo audito, discipuli ejus venerunt, et tulerunt corpus ejus : et posuerunt illud in monumento.  30 Et convenientes Apostoli ad Jesum, renuntiaverunt ei omnia quae egerant, et docuerant.

 31 Et ait illis : Venite seorsum in desertum locum, et requiescite pusillum. Erant enim qui veniebant et redibant multi : et nec spatium manducandi habebant.  32 Et ascendentes in navim, abierunt in desertum locum seorsum.  33 Et viderunt eos abeuntes, et cognoverunt multi : et pedestres de omnibus civitatibus concurrerunt illuc, et praevenerunt eos.  34 Et exiens vidit turbam multam Jesus : et misertus est super eos, quia erant sicut oves non habentes pastorem, et coepit docere multa.  35 Et cum jam hora multa fieret, accesserunt discipuli ejus, dicentes : Desertus est locus hic, et jam hora praeteriit :

 36 dimitte illos, ut euntes in proximas villas et vicos, emant sibi cibos, quos manducent.  37 Et respondens ait illis : Date illis vos manducare. Et dixerunt ei : Euntes emamus ducentis denariis panes, et dabimus illis manducare.  38 Et dicit eis : Quot panes habetis? ite, et videte. Et cum cognovissent, dicunt : Quinque, et duos pisces.  39 Et praecepit illis ut accumbere facerent omnes secundum contubernia super viride foenum.  40 Et discubuerunt in partes per centenos et quinquagenos.

 41 Et acceptis quinque panibus et duobus pisces, intuens in caelum, benedixit, et fregit panes, et dedit discipulis suis, ut ponerent ante eos : et duos pisces divisit omnibus.  42 Et manducaverunt omnes, et saturati sunt.  43 Et sustulerunt reliquias, fragmentorum duodecim cophinos plenos, et de piscibus.  44 Erant autem qui manducaverunt quinque millia virorum.  45 Et statim coegit discipulos suos ascendere navim, ut praecederent eum trans fretum ad Bethsaidam, dum ipse dimitteret populum.

 46 Et cum dimisisset eos, abiit in montem orare.  47 Et cum sero esset, erat navis in medio mari et ipse solus in terra.  48 Et videns eos laborantes in remigando ( erat enim ventus contrarius eis) et circa quartam vigiliam noctis venit ad eos ambulans supra mare : et volebat praeterire eos.  49 At illi ut viderunt eum ambulantem supra mare, putaverunt phantasma esse, et exclamaverunt.  50 Omnes enim viderunt eum, et conturbati sunt. Et statim locutus est cum eis, et dixit eis : Confidite, ego sum : nolite timere.

 51 Et ascendit ad illos in navim, et cessavit ventus. Et plus magis intra se stupebant :  52 non enim intellexerunt de panibus : erat enim cor eorum obcaecatum.  53 Et cum transfretassent, venerunt in terram Genesareth, et applicuerunt.  54 Cumque egressi essent de navi, continuo cognoverunt eum :  55 et percurrentes universam regionem illam, coeperunt in grabatis eos, qui se male habebant, circumferre, ubi audiebant eum esse.

 56 Et quocumque introibat, in vicos, vel in villas aut civitates, in plateis ponebant infirmos, et deprecabantur eum, ut vel fimbriam vestimenti ejus tangerent, et quotquot tangebant eum, salvi fiebant.