Jonas, repining to see that his prophecy is not fulfilled, is reproved by the type of the ivy.

 1 Et afflictus est Jonas afflictione magna, et iratus est :  2 et oravit ad Dominum, et dixit : Obsecro, Domine, numquid non hoc est verbum meum cum adhuc essem in terra mea? propter hoc praeoccupavi ut fugerem in Tharsis : scio enim quia tu Deus clemens et misericors es, patiens et multae miserationis, et ignoscens super malitia.  3 Et nunc, Domine, tolle, quaeso, animam meam a me, quia melior est mihi mors quam vita.  4 Et dixit Dominus : Putasne bene irasceris tu?  5 Et egressus est Jonas de civitate, et sedit contra orientem civitatis : et fecit sibimet umbraculum ibi, et sedebat subter illud in umbra, donec videret quid accideret civitati.

 6 Et praeparavit Dominus Deus hederam, et ascendit super caput Jonae, ut esset umbra super caput ejus, et protegeret eum ( laboraverat enim) : et laetatus est Jonas super hedera laetitia magna.  7 Et paravit Deus vermen ascensu diluculi in crastinum : et percussit hederam, et exaruit.  8 Et cum ortus fuisset sol, praecepit Dominus vento calido et urenti : et percussit sol super caput Jonae, et aestuabat : et petivit animae suae ut moreretur, et dixit : Melius est mihi mori quam vivere.  9 Et dixit Dominus ad Jonam : Putasne bene irasceris tu super hedera? Et dixit : Bene irascor ego usque ad mortem.  10 Et dixit Dominus : Tu doles super hederam in qua non laborasti, neque fecisti ut cresceret; quae sub una nocte nata est, et sub una nocte periit :

 11 et ego non parcam Ninive, civitati magnae, in qua sunt plus quam centum viginti millia hominum qui nesciunt quid sit inter dexteram et sinistram suam, et jumenta multa?